با سلام خدمت آیت الله العظمی بیات زنجانی(دامت برکاته) یقیناً شایسته ترین و محق ترین افرادی که لیاقت داوری و قضاوت اعمال و کردار یک نظام اسلامی را قادرند علما و مراجع معظم تقلید می باشند که عمری را صرف اجتهاد و استنباط احکام دین نمودند و بیش از دیگران آگاه و عالم به اصول و احکام شرغیه دین مبین اسلام به شمار می روند. در جریان وقایع اخیر شاهد حمله ی بی شرمانه و وقیحانه ی عده ای جاهل و متجاوز، به بیوت حضرات آیات منتظری و صانعی (دامت برکاتهما) بودیم که مشاهده و نظاره ی آن ، دل هر انسان مومنی را به درد می آورد. با اینکه شما مرجع عالیقدر همواره نسبت به اینگونه فجایع واکنش نشان داده و اینگونه اعمال ناپسند را تقبیح می کنید ولیکن اکثر مراجع تقلید نه تنها از حقوق بیّن تضییع شده ی این دو مرجع بزرگوار دفاع نمی کنند که سکوت اختیار کرده اند و متأسفانه بیش از آنکه این سکوت نشانه ی عدم ابراز رأی باشد شائبه ی بی توجهی و بی اهمیتی ایشان را نسبت به این وقایع در نظر ما افزون می کند. چنانچه به فرض بگوییم تمامی وقایع پس از انتخابات سال گذشته تماماً در هاله ای از ابهام باشد به گونه ای که تمییز حق را از باطل بر ما دشوار سازد و بدین نحو سکوت بر خی مراجع عالیقدر را با توسل بر همین ابهام توجیه کنیم مع ذلک به ضرص قاطع می توان گفت که تجاوز و حمله و تخریب بیوت مراجع تقلید به هر نحوی از انحاء مطلقاً زشت و ناپسند است، گاه شنیده می شود این سکوت ناشی از مصلحت اندیشی خاصی است که اینگونه برخی مراجع تقلید را به سکوت سیاسی کشانیده است. استاد عزیز! با توجه به عرایض فوق سئوال اساسی بنده من باب ” مصلحت ” است که طی ۳ پرسش مطرح می کنم: ۱) مصلحت و مصلحت اندیشی در نظر شربعت اسلام چیست و آیا سیره ی انبیا و ائمه ی اطهار نیز در اغلب اوقات بر مصلحت اندیشی استوار بوده؟ و اگر این چنین می باشد حد و مرز این مصلحت اندیشی تا کجا مد نظر بوده؟ ۲) آیا می توان به واسطه ی مصلحتی حقیقتی(بع عنوان فضیلتی اخلاقی) را پوشانید و عدم جبهه گیری در مقابل حق و باطل را به واسطه ی آن توجیه کرد؟ ۳) آیا مصلحت می توان زائل کننده ی حق(در مقابل وظیفه و نه حق در مقابل باطل) مشروع و قانونی افراد کردد؟ فی المثل در حوادث بعد از انتخابات بارها ابراز می گشت که مخالفین برای بیان مخالفت خود به خیابان ها نریزند چراکه این عمل موجب سوء استفاده ی منافقین و معاندین خارج از کشور می گردد ، حال سئوال این است که می توان به واسطه ی این مصلحت(سوء استفاده ی اجانب) حقی چون حق راهپیمایی بدون حمل سلاح و بدون خشونت را از افراد سلب نمود؟ با سپاس بیکران از حضرتعالی بواسطه ی وقت و حوصله ای که همواره برای پاسخ به پرسش های اینجانب می گذارید.