سؤال: حضرت آیت الله بیات زنجانی سلام علیکم در قرآن خطاب به مومنین آمده است :«فَبَشِّرْ عِبَادِی الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ» و به مسلمانان توصیه شده است که «اقوال مختلف» را بشنوند، «بهترین» شان را انتخاب کرده و از آن تبعیت کنند، یعنی خداوند در قرآن «اقوال» مختلف را به رسمیت شناخته و همچنین انتخاب مومنین را نیز ارج نهاده و قدر دانسته است. از سوی دیگر قرآن با توجه به منطق قوی درونی خویش، کفار را مورد خطاب قرار داده است که اگر می توانید سوره و یا حتی آیه ای مانند قرآن بیاورید. سخنی مانند قرآن آوردن هرچند عملاً امکان پذیر نیست، اما قرآن امکان منطقی مخالفت با خود را نبست. در سال های گذشته و مخصوصاً چند ماه اخیر، برخی از مومنان و نه کفار، قول های متفاوتی از قول رایج دینی را در برخی از مطبوعات بیان کردند، نتیجه اش توقیف مطبوعه و به زندان افتادن نویسنده و یا مدیرمسئول روزنامه بود، حال سوال این است که الف: با این وضعیت مومنین چگونه می توانند به آنچه در قرآن گفته و به ایشان توصیه شده، عمل کنند و اقوال مختلف را بشنوند و بهترین شان را عمل کنند؟ ثانیاً وقتی قرآن به کفار اجازه مخالفت با خود را داده است، آیا به لحاظ شرعی می‌توان با مومنی که قولی خلاف با قول رایج دینی را در درون گفتمان دینی مطرح کرده است و با نشریه ای که آن را نشر کرده است، برخورد قهری کرد؟ ثالثاً به لحاظ شرعی حکم افراد و مسئولینی که جلوی توصیه قرآنی مبنی بر مطرح شدن اقول مختلف و امکان انتخاب مومنین را می گیرند، چیست؟