سؤال: با عرض سلام خدمت مرجع عالیقدر شیعه. بنده از جانب همسرم سوالی داشتم که خواهشمندم اگر فرصت اجازه داد پاسخ آن را برای اینجانب ارسال کنید. سوال همسر بنده در مورد چرایی وجوب حجاب در نماز برای خانم هاست. البته ایشان به حجاب در جامعه و در برابر نا محرم معتقد است اما با توجه به اینکه اصولا هیچ محرمی، محرم تر از خداوند متعال که در همه حال و در هر شرایط همراه انسان است، نمی باشد، دلیلی برای واجب بودن حجاب در نماز (منظور نمازی است که در منزل شخصی و در بسیاری مواقع در تنهایی و بدون حضور حتی افراد محرم خوانده می شود) نمی یابد و بنده هم نتوانستم استدلالی برای آن پیدا کنم. بویژه اینکه در صورت وجود استدلال، باید آن را به فرزندم نیز منتقل کنم. بنده البته پیش از این در اینترنت هم جستجو نمودم و غیر از مواردی نظیر

با سلام و تحیت و عرض پوزش از تاخیر مفصل در ارسال پاسخ؛
نماز نوعی سلوک و نمایش دادن رابطۀ خالق و مخلوق است و به همین جهت با نام خدای متعال آغاز و با سلام و سلامتی پایان می یابد.
چون نماز چنین است باید نمازگزار خودش را در محضر خداوند و ملائکه و ارواح انبیاء و اولیاء بداند، به همین دلیل نوع اذکار و کلمات نماز، شبیه مخاطبه است مانند”ایاک نعبد و ایاک نستعین” بنابراین انسان با این نماز باید فکر و عملش را با تکرار اذکار و اعمال به حالت صفت درونی درآورده و توحید را به صورت خُلق در خودش ایجاد کرده و ادب، اخلاق، عفت و مانند اینها را در خودش به صورت عینی و ملموس نشان دهد؛ بنابراین اگر انسان رعایت ادب در برابر دیگران را یک امر مطلوب می داند، رعایت ادب در برابر خدا و ملائکه خدا را باید فرض تلقی نماید.
رعایت حجاب یا پوشش معقول و مطلوب با دیدن افراد و ندیدن افراد تفاوت پیدا نمی کند. درست است خداوند عالم در همه جا حاضر است و حجاب برای او مانع رویت نیست، اما رعایت ادب و حجاب برای آدم از مظاهر بندگی است.
در واقع نماز خواندن نوعی تمرین حضور در جامعه است و خداوند از زنان آنگونه حجابی را در نماز طلب می کند که در جامعه نیز همان مقدار حجاب را به آنان امر فرموده بنابراین حد و حدود حجاب در جامعه و محیط های خصوصی متفاوت نیست.
وسائل الشیعه،جلد۴،باب۲۸ از ابواب لباس مصلی،احادیث مذکور در این آدرس این پاسخ را نیز تایید می کند.