سؤال: احتراما به استحضار عالی میرساند اینجانب در سال ۹۲ به عقد نکاح دایمی با همسرم ازدواج نموده ایم و رابطه زناشویی برقرار بوده است و در طی این مدت به کلیه وظایف خود از جمله پرداخت نفقه و فراهم نمودن امکانات رفاهی برای همسرم اقدام نموده ام ،لیکن خانمم بدلیل کم تجربگی و دخالتهای خانواده علیرغم عدم وجود دلیل طلاق و عدم احراز هر گونه سوء رفتار یا سوء معاشرت درخواست طلاق نموده است حال از محضر مبارک حضرتعالی تقاضا دارم استفتاء خود را در مورد سوالات ذیل اعلام فرمایید اولا از نظر شرع در صورت مخالفت زوج به دلیل علاقه و اصرار شدید بر امکان زندگی مشترک آیا حاکم می تواند با بذل حقوق مالی از سوی زوجه و عدم قبول بذل از ناحیه زوج به استناد قاعده الحاکم ولی المتنع با قبول بذل حکم بر طلاق صادر نماید یا خیر؟ دوما با توجه به تاکید شرع اسلام بر کراهت طلاق و با در نظر گرفتن اینکه اختلاف ما شدید نیست و بنده همسرم را از صمیم قلب دوست دارم آیاشرعا جایز است اینجانب علی رغم میل باطنی به طلاق رضایت دهم ؟ با تشکر از حضرتعالی