با سلام و تحیت؛ با توجه به اینکه اصل اولیه در اشیاء طهارت و پاکی است، نجاست در اشیاء خاصی منحصر است و طبعاً اگر چیزی که طاهر است نجس شود، باید با یکی از چیزهائی که ذاتاً نجس اند تماس داشته باشد و طبعاً صرف تماس منجس نیست و قاعدتاً باید نجاست بوسیله آنها سرایت بکند و از خود اثری در آن شیء پاک منتقل سازد و از همینجا فرق بین مایع و جامد مشخص خواهد شد؛ چراکه اگر نجس العین به صورت خشک با یک شیء پاک در تماس داشته باشد، نجس نمی کند و از همینجا به دست می آید که متنجس یعنی چیزی که ذاتاً پاک است ولی بواسطه یکی از این نجس ها آلوده شده، وقتی منجس است که اثر نجاستی که بر او منتقل شده، به آن شیء پاک سرایت کرده و منتقل شود.
بنابراین اگر متنجس جامد شد، سرایت نکرده و در صورتی که مایع و مرطوب باشد، وقتی منجس است که اثر نجاست را منتقل سازد و در این معنا، واسطه اول قابل اطمینان است و اما در واسطه های دوم و سوم، انسان اطمینان پیدا نمی کند که اثر نجاست منتقل شده باشد و از همینجا فتوا به احتیاط داده شده است. با این شرح واسطه اول به صورت مطمئن محکوم به نجاست است و بعد از واسطه سوم، محکوم به طهارت و نجاست واسطه دوم و سوم از باب احتیاط خواهد بود.