پاسخ:
با سلام و تحیت؛
در ابتدای پاسخ لازم است به این نکته اشاره شود که در اسلام مبنای تشخیص موضوعات، به عهدۀ عرف و شخص مکلف است مگر موضوعات خاصی که شارع، خود آنها را آورده و تشخیصش نیز به عهدۀ خود اوست مانند کرّیت آب یا نصاب زکوات و امثالهم که در جای خود بحث شده است. به همین جهت است که فقه و فقیه، عهده دار بیان احکام اند و موضوع حکم را در موارد متعارف، به خود عرف و مکلف واگذار می کنند.
با توضیحات داده شده لازم به ذکر است که ملاک برای اعلام اول یا آخر ماه قمری – مطابق آنچه از روایات به دست می آید مانند روایتی که در وسائل الشیعه جلد دهم باب ۳ از ابواب شهر رمضان حدیث ۱ آمده است- رؤیت هلال ماه و یا اتمام سی روز کامل است؛ حال راههای اثبات این رؤیت اینهاست که یا خود مکلف ماه را ببیند، یا دو نفرعادل شهادت دهند به طوری که شهادت یکی با دیگری مغایرت نداشته باشد، یا گروهی گواهی دهند طوری که از حرف آنها اطمینان حاصل شود و یا اینکه مجتهد جامع الشرایط حکم به اول یا آخر ماه کند مشروط بر اینکه مکلف، علم به خلاف آن نداشته باشد.
بنابراین انسان باید به رؤیت اول و آخر ماه اطمینان یابد و این اطمینان از هر راهی که بدست آید، کفایت می کند.
با این شرایط اگر مکلف، از قول منجمان و افراد اهل فن نیز اطمینان حاصل کند، برایش کفایت می کند.