با سلام و تحیت؛
در صورتی که شب و روز مشخص است، تکلیف روزه نیز مشخص خواهد بود و با طلوع و غروب آفتاب، باید روزه ها را گرفت ولی در فرض عدم توان و یا ضرر برای روزه گرفتن، افراد می توانند روزه نگیرند و پس از ماه رمضان و در ایام کوتاهتر، روزه خود را قضا کرده و بابت هر روز روزه گرفته نشده فدیه بپردازند.
اگر روزه ضرر نداشته باشد ولی طول روز به اندازه ای باشد که امکان روزه گرفتن برای افراد سخت باشد، می توانند به اندازۀ چهار فرسخ از شهر محل اقامت خود خارج شده، افطار کنند و برگشته و به کارشان مشغول شوند و پس از ماه رمضان و در ایام کوتاهتر، روزه های خود را قضا کرده و بابت هر روز آن فدیه بپردازند.
لازم به توضیح است که اگر افراد می دانند که روزه گرفتن عملاً برای آنها مقدور نیست و امکانات لازم جهت خروج از شهر نیز برای آنها مقدور نیست، مطابق با قاعدۀ عسر و حرج می توانند روزه نگرفته ولی برای حفظ حرمت ماه رمضان، تظاهر به روزه خواری نیز نکنند و بعد از ماه مبارک و در روزهای کوتاهتر، روزه خود را قضا کرده و برای هر روز فدیه بپردازند.
اما در روزهائی که خورشید غروب نمی کند، باید ملاک را آخرین روز قبل از این وضعیت قرار داد و مطابق با آن عمل کرد همانطوری که در بندهای گذشته به آن اشاره شد.
اما در مورد نماز در جائی که وقت و شب و روز مشخص نیست، ملاک در نماز مغرب اتمام روز است و در نماز صبح، ملاک، دقایقی قبل از آغاز روز است که می توان نماز صبح را بجای آورد.