پاسخ:
با سلام و تحیت؛
عزاداری( تعزّی)، نوعی اقتدا و تأسی و اتباع از معزی الیه است و به عبارت دیگر انسان عزادار، خودش را مشابه کسی قرار می دهد که مصیبت را لمس کرده است. بنابراین عزاداری به معنای جزع و فزع نیست بلکه همان صبر عملی بر مصیبت وارد شده است و به همین جهت موسای کلیم برای برادرش هارون، پیامبر برای عموی شهیدشان حمزۀ سیدالشهدا و نیز امیرالمومنین(ع) برای پیامبر و برای همسرش فاطمۀ زهرا(س) تعزیه گرفته اند.
در واقع اینکه توصیه شده است مصائب ابی عبدالله را زنده نگهدارند نه تنها با آیات و روایات صبر در تضاد نیست بلکه نوعی تفسیر و شرح عینی و عملی آنهاست چراکه صبر، به معنای تحمل، بردباری و شکوه نکرده و عکس العمل منفی نشان ندادن همراه با درک صحیح واقعه و امر رخداده است.