با سلام و تحیت؛
ابی عبدالله(ع) مانند جد بزرگوارش و امامان دیگر(ع) دارای دو بعد اند؛ از یک طرف دارای بعد ملکوتی اند و از جهت دیگر دارای بعد ناسوتی و بشری.
عارف کامل به کسی گفته می شود که دراای دو عین باشد: یک عینی که با آن بعد ملکوتی آن حضرت را می توان شهود کرد و دوم: عین ظاهری و دنیوی که با آن مصائب غمباری که بر آن بزرگوار و دنیای اسلام وارد شده را بتوان دید.
مطمئناً هر کسی بعد ملکوتی آن حضرت(ع) را شهود کند، نه تنها غمگین نمی شود بلکه دارای وجد و بهجت ابدی خواهد بود اما نگاه به بعد ملکوتی امام(ع)، نباید مانع دیدن بعد دنیائی و مظلومیت آن بزرگوار و ظلمی که به اسلام و امت اسلام توسط بنی امیه وارد شده، بشود.
نگاه اول سرور آور و نگاه دوم حزن آور است کمااینکه از امام صادق(ع) نقل شده که ” شیعتنا خلقوا من فاضل طینتنا یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا”.