سؤال: سلام خداوند که بر سرنوشت انسان ها آگاه است و از آینده ی او خبر دارد هدفش از خلقت چیست..آیا فقط هدف از خلقت آزمایش است؟..وقتی از سرنوشت آگاهی دارد و میداند که عاقبت یک فرد چه می شود و چه کارهایی قرار است انجام دهد پس در اینجا آزمایش چه معنایی پیدا میکند؟ و آزمایش در اینجا به چه معناست؟وقتی گفته میشود قضا وقدر علمی خداوند به افعال انسان به صورت مطلق تعلّق نمی گیرد به چه معناست؟ باتشکر

با سلام و تحیت؛ خلقت نوعی تجلی است؛ خدای متعال به دلیل اینکه علیم، خبیر و حکیم است، آثار صفاتش به صورت تجلی یافته، ظهور و بروز پیدا می کند. یکی از آن تجلیات آفرینش انسان است.
انسان به این دلیل که از اختیار و آزادی و فکر و اندیشه برخوردار است، تجلی ویژه ایست به این معنا که این تجلی با تجلیات دیگر مانند آفرینش گیاه، سنگ، آب و امثال ذلک متفاوت است.
طبعاً آزمایش در جائی معنا پیدا می کند که موجود آزمایش شده از قدرت تصمیم و فکر و اندیشه برخوردار باشد و اینکه گفته اند هدف از آفرینش، آزمایش است بدین معناست که هدف از آفرینش کمال است و چون انسان کمال را با فکر و اختیار و تصمیم می یابد ، آزمایش برای او معنا پیدا می کند. بنابراین اگر انسان آزاد نبود، انسان نبود و آزمایش هم برای او بی معنا بود؛ اگر انسان قدرت و اختیار انتخاب خوب و بد را نداشت، انسان نبود و آزمایش هم برای او معنا نداشت.
پروردگار عالم انسان را موجودی آزاد و صاحب تصمیم قرار داده است تا از روی اختیار یا مسیر سعادت رو طی کند یا خلاف آن و این یکی از قضاهای الهی است، بدین معنا که انسان به طور همیشگی آزاد آفریده شده و آزادی برای او تا روزی که اثرات آن را خودش ظاهر و آشکار کند وجود داشته دائمی است و چون لازمه آزادی تصمیم گیری بین یکی از دو طرف است، در تصمیم گیری، شرایط، لوازم، اثرات، محیط و عوامل گوناگون دیگر نیز دخیل اند و ملاحظۀ اینها قدر الهی است.
بنابراین اصل آزادی “قضا”ست و انتخاب یکی از دو طرف و لحاظ شرایط خاص، “قدر” محسوب می شود.