پاسخ: با سلام و تحیت؛ این حدیث را شیخ حر عاملی در جلد بیست وسائل الشیعه در کتاب نکاح آورده و حدیث از حیث سند؛ اگرچه به دلیل عبدالله‌بن قاسم حضرتی مشکل دارد، چون در لسان رجالیون گاهی با غلو و گاهی با کذب مسقف گردیده است و قابل استناد نمی‌باشد، ولی اگر از سند قطع گردد، از حیث دلالت قابل توجیه است. برای این که زن همسری داشته که عازم سفر بوده و از همسرش (زن مورد بحث) تعهد گرفته که از خانه بیرون نرود تا شوهر از سفر برگردد. شما نیز می دانید که عهد در اسلام آنقدر مهم است که اگر کسی تخلف کند، باید کفاره بپردازد، مانند قسم و نذر است و فرض این است که زن با عمل و اراده و اختیار، تعهد داده است تا از خانه بیرون نرود بنابراین چون همسرش از وی خواسته که بیرون نرود و زن نیز از روی اختیار قبول کرده و شوهر برای این کار تعهد گرفته است، رسول خدا(ص) فرموده است که از خانه بیرون نرود و وفای به عهد واجب می‌باشد.