سئوال: فرض مسئله: احمد و فاطمه، در فروردین ۱۳۸۰ در محیط دانشگاه با هم آشنا شده اند و پس از طی یک سلسله صحبتهای مقدماتی، تصمیم به ازدواج دائم می گیرند اما قرار می گذارند همزمان با اتمام دوره دانشجویی(خرداد ۱۳۸۱) عقد نکاح را به صورت شرعی و محضری منعقد کنند. در این فاصله این دو با هم رفت و آمدهایی دارند و با هم به تفریح می روند. از طرفی احمد حتی در نگاه کردن هم مقید به مسائل مذهبی است و به فاطمه پیشنهاد می دهد با توجه به باکره بودن فاطمه، پس از استیذان از پدرش برای این مدت به صیغه موقت همدیگر درآیند اما فاطمه به دلیل عرف مرسوم امروزی با این صیغه مخالفت می کند. پس از این مخالفت، احمد به نحو فضولی یک صیغه متعه برای خود و فاطمه برای این مدت می خواند و برای آن مهریه ای قرار می دهد(مقدار مهریه هم به نحو فضولی است) و در این مدت، احمد گاهی به صورت و چند تار موی فاطمه نگاههایی می کند و در خود احساس ریبه می کند و احمد در اردیبهشت ۱۳۸۱فاطمه را در جریان این صیغه متعه فضولی و مهریه فضولی قرار می دهد و فاطمه هم این متعه را تنفیذ می کند. سوالها: نگاه احمد در مدت متعه به موهای فاطمه مصداق کدامیک از احکام تکلیفی است؟ اگر فاطمه اصل متعه را تنفیذ کند ولی مهریه را تنفیذ نکند مهریه چه تکلیفی پیدا می کند؟ اگر در فرض سوال، احمد در شهریور ۱۳۸۰ صیغه متعه را بخواند و در موقعی که می گوید: “زوجت فاطمه لنفسی فی المده المعلومه علی المهر المعلوم” در نیت خود مدت معلومه را از فروردین ۸۰ تا خرداد۸۱ بداند(یعنی زمان انشای صیغه موخر بر زمان معلوم شده برای عقد باشد) اولاً حکم صیغه فوق چیست؟ و ثانیا سوالهای ۱ و ۲ در این فرض چه پاسخی دارند؟