سلام لطفا پاسخ سوال را بصورت کامل بدهید .در آیات متعددی، مفهوم حصر، آنگونه که شایع است، به دست نمیآید؛ مثلا آیهی شریفهی: (انما المشرکون نجس فلا یقربوا المسجد الحرام…). [ ۲۰ ] .یا آیهی شریفهی « انما » از کلمه (انما ذلکم الشیطان یخوف أولیاءه…). [ ۲۱ ] .در این دو آیهی، صرفا تأکید بر پیام کلی آیه است، نه حصر چیزی در چیزی. به بیان دیگر، آنچه از موارد مختلف کاربرد این ادات به دست میآید، تأکید بر چیزی همراه با مطلبی است که در فضای سخن، تصور است؛ ولی در « ان انت الا نذیر » که هم معنای « انما أنت نذیر » شده است که گاه با همان مفهوم شایع حصر سازگار است، مانند در « انما » آیهی تطهیر میتواند صرفا گویای تأکید بر اصل مطلب و پیام آیه باشد.گفتنی است که تفسیر شایع شیعی، مبنی بر افادهی آیه و دلالت آن بر حصر و اختصاص ارادهی الهی به پاکی اهل بیت، نه دیگران، با این اشکال روبه رو شده است که جزء دوم کلام در آیه، که بنابر قاعده، محصور فیه است، اصل اذهاب رجس است ،«… انما یرید الله لیذهب >> نه عنوان اهل بیت، در واقع، جزء سوم کلام است و دلالت حصر بر آن، ثابت نیست