پاسخ۱:اگرچه در بارهی غیبت مکرّر بحث شده است به طور خلاصه باید توجه داشت :
غیبت عبارت است از اینکه کسی پشت سر دیگری که حضور ندارد حرفی بزند که آن شخص راضی نیست(چه به صورت تعریف باشد و چه به صورت توبیخ و مذمّت)
پاسخ۲: از تعریف فوق پاسخ این سؤال روشن است بنابراین نقل خدمات دیگران برای ترویج و تشویق افراد و برای معرّفی خدمتگزاران به دیگران از مصادیق امر به خیر و تشویق و ترویج معروف است؛ نه تنها غیبت نیست بلکه امری مطلوب است و امّا بازگو کردن کارهای قابل نقد آنان اگر برای نقد خود کار باشد اشکالی ندارد ولی اگر برای تخریب دیگران باشد، نه از نظر اخلاقی صحیح است و نه از شرعی جایز؛ ضمناَ مواردی وجود دارد با اینکه تعریف فوق بر آنها منطبق است ولی غیبت آنها جایز است که در فقه به صورت مفصل بیان شده است.پاسخ۳: فرض مذکور از مصادیق غیبت نیست ولی از مصادیق استماع حرف لغو است و مطابق آیات قرآن از جمله آیه ۳ سوره مؤمنون شخص مؤمن از کار لغو پرهیز می کند.