با سلام و تحیت؛
پاسخ سؤال اول: عقد یا بیع مرابحه عبارت است از اینکه فردی چیزی را به وجهی بخرد و با قیمتی بالاتر به عنوان سود بفروشد.
پاسخ سؤال دوم: فرض سؤال اشکالی ندارد.
پاسخ سؤال سوم: به دلیل اینکه نفس مدت و اجل قیمت دارد، فرض سؤال اشکالی ندارد.
پاسخ سؤال چهارم: فرض سؤال در صورت تعیین شدن دقیق زمان، اشکالی ندارد.
پاسخ سؤال پنجم: در تمام اقسام بیع از جمله مرابحه، وکالت صحیح است بدین معنا که هم وکیل می تواند از طرف بایع برای دیگری عقد مرابحه انجام دهد و هم می تواند برای خود این عقد را صورت دهد.
پاسخ سؤال ششم: فرض سؤال اشکالی ندارد.
پاسخ سؤال هفتم: در بیع مرابحه هم می توان سود را به صورت مبلغ مشخص کرد که فرد هم در جریان سرمایۀ اولیه باشد و هم مقدار سود آن را بداند و هم می توان سود را به صورت درصد معین کرد.
پاسخ سؤال هشتم: هر جائی که بیع و خرید و فروش جایز است، مرابحه هم جایز است مشروط بر اینکه تمام شرایط صحت بیع لحاظ گردد و ضمناً به مشتری سرمایۀ اولیه و مقدار سود چه بصورت مبلغ و یا به صورت درصد گفته شود.
پاسخ سؤال نهم: چیزی به نام فروش اقساطی در فقه وجود ندارد؛ طبعاً معامله یا نقد است و یا نسیه منتهی در نسیه می توان با توافق طرفین، آن را اقساطی کرد.
پاسخ سؤال دهم: ربا زیاده گیری و زیاده خواهی در برابر چیزی ست که این مقدار ارزش نداشته و یا شارع، ارزش آن را کأن لم یکن دانسته است؛ بنابراین اگر کسی چیزی را قرض دهد و شرطِ اضافه بر آن بار کند، بدین معنا که مبلغ مشخصی به فردی داده و شرط کرده که اضافه بر آن را پس بگیرد، این رباست و شرعاً حرام است؛ اما فروختن جنسی که دارای قیمت عقلائی است با سودی که آن هم عقلائی ست، ربا نبوده بلکه مرابحه است؛ به همین جهت در فرض مرابحه، اگر سود بیش از حد متعارف و غیر عقلائی باشد، باعث خیار غبن شده و مشتری در این جهت حق فسخ خواهد داشت.